Even geleden sinds mijn laatste post, bijna 3 weken geleden. Er valt niet zo gek veel te melden, vorige week hebben we bloed laten afnemen en een nieuwe CT-scan laten maken. Bloedwaardes waren in orde, de waarde die de K meet mat 46 i.p.v. de 270 van een paar maanden terug dus dat is positief. Er zijn nog meer waardes gemeten en ook die stemden tot tevredenheid aldus Dr. Van Riel waar we vorige week een afspraak mee hadden. Mijn plan om het gesprek op te nemen werd iets minder enthousiast onthaald dan de vorige keer in Eindhoven. Je krijgt dan wel een andere dokter, sputterde Van Riel. Maar als jullie beloven het onder jullie 2 te houden en niets op de socials te zetten vooruit dan maar. REC. Tja, het ziet er allemaal prima uit, op de scan zijn geen verontrustende dingen te zien, vooralsnog en ook over de bloedwaardes niets dan lof. Je zou bijna zeggen dat ze genezen is maar niets is minder waar. Het zit er en het gaat niet meer weg, de vraag is hoe en in welke mate het terugkomt. Fijn en helder vooruitzicht dus…. Van de ene onzekerheid naar de andere geslingerd worden gaat niet in de koude kleren zitten en daar worstelen we nu eigenlijk al een paar dagen, weken, maanden mee. Het is niet anders. Cope with it.

Inmiddels iemand gesproken die dit soort ziektes op een alternatieve manier aanvliegt, ontzettend interessant allemaal maar als je er niet in gelooft heeft het geen nut en daar knelt het juist. De meest wonderbaarlijke verhalen passeerden de revue, van een kruidendokter in Vietnam die het speeksel waar zwaluwen hun nestjes mee maken gebruikt voor genezing tot een vreemd fenomeen dat heet familie-opstelling. Idee van die laatste is dat er middels een groepsopstelling door onbekende mensen de familie wordt nagebootst. Op een of andere wonderbaarlijke manier ontstaan er spanningen in de relaties onderling die, gevoed door de hoofdrolspeler mooie en soms gespannen gevoelens oproepen. De bedoeling is dat je uiteindelijk een beter inzicht krijgt in de relatie binnen je familie en dit kan dan een bijdrage leveren aan de relatie die je hebt met de ziekte. Een manier om ermee te leven zeg maar. Enfin, Mies is een realist en geen optimist zoals ze zelf telkens zegt, en dat is misschien ook wel de beste manier om ermee te dealen.

Morgen, op Timon’s verjaardag komt er nog een belletje vanuit Eindhoven waarbij we zullen bespreken wanneer te starten met de anti-hormonale medicijnen. Die hebben we dinsdag opgehaald en daarmee kunnen we starten maar het moment om dat te doen is nog twijfel en daar hopen we morgen meer duidelijk over te krijgen.

Met ons menneke gaat het prima, net 2 weken vakantie achter de rug, een paar dagen in Groede (Zeeuws Vlaanderen) geweest met oom en tante en deze week weer volop aan de bak op school, nu nog even huiswerk maken en dan naar Eindhoven voor de tweede stagetraining bij FC Eindhoven. Morgen wordt hij 12. Hij krijgt een hamsterkooi, de hamster gaan we morgen vangen!