Nou, vrijdag nog niet hoor, de route naar Eindhoven was zwaar en zodra we de kromme weg richting Moergestel opdraaiden stonden we al vast. We waren op tijd vertrokken maar de ETA liep gestaag op naar de tijd van de afspraak. Dan maar even geen patiëntenregistratie opper ik maar daar werd Mies niet rustiger van. Toch maar even gebeld en we konden gelijk door naar de afspraak. Jamaar dan wordt je niet opgeroepen jammert de aardige gastvrouw. Ik ben eigenwijs en we lopen samen door naar route 203. We zijn nog niet geregistreerd hoor, ach dat is geen probleem zegt het meisje van de service balie. Ok, wachten dan maar op Dr Piek. We mogen naar binnen en een studentikoos mannetje doet zijn verhaal. Eigenlijk vertelt hij niet veel nieuws, het verhaal van de laaggradige en de snelle tumor kennen we nu wel. Maar hoe kan het dan dat ik het idee heb dat de tumor is geslonken of in ieder geval minder aanwezig. De tumor heeft zich gevuld met vocht dus en is daarom in omvang toegenomen. Of niet? Ze weten het niet precies, wij nog minder…
Kleed u zich maar even uit dan kijk ik nog even van binnen. Ik blijf monter in de ruimte staan maar als ik door heb wat ze precies gaan doen zeg ik tegen de assistentie, nou dat hoeft ook weer niet en sluit het gordijn achter me. We bekijken de scan nog eens laagje voor laagje, nog even tussen puntjes wat lijntjes trekken om de omvang te meten. Maar welke laag moet je hebben en hoe meet je de dikte, het blijft een beetje gissen. Als het een laaggradige tumor is dan is het lastig opereren, eigenlijk kunnen we pas goed beoordelen of het zin heeft als we binnen zijn maar dan is er ook kans dat na een klein sneetje om te inspecteren dat zelfde sneetje weer te dichten. Daar worden we niet vrolijk van en laten dat doorschemeren waarop Dr Piek nog wel even aan wil geven dat in Eindhoven de beste chirurgen van het land zitten. Wat is dat toch met Eindhoven? Enfin met hoofd vol vraagtekens, er zijn er meer bijgekomen dan er al zaten en daarvoor waren we juist hierheen gekomen, duidelijkheid, richting, een plan een visie. Terug in de wachtkamer want we hadden ook nog een date met de Casemanager. Zij had uiteraard het verslag van de afspraak van net in haar systeem en haar functie was om de patiënt te begeleiden, zowel praktisch als psychisch. Toen brak Mies, alle frustratie werd onder haar neus geschoven en Casemanager wist zich ook niet echt een houding te geven, ze probeerde het wel maar de woede en de tranen lieten even geen medelijden en begrip toe. Gefrustreerd stapten we de auto in door de sneeuw snel naar huis. Even bijkomen.
Die avond ben ik nog met Timon naar Willem II gegaan, samen met neef Joep op de eretribune, wat een luxe. De 2 kaartjes die ik over had gingen naar Paul en Joris die plaats mochten nemen tussen het gewone volk. Haha. Snel pizza bestellen en dan weg. Althans dat was het plan. 17.45u pizza besteld, 18.00… 18.30… Geen pizza, ik bellen, ze gaan er zo in zegt de pizzaman. 19.00u… 19.15… telefoon, de pizzaman. Het is zo druk vandaag gekkenhuis maar goed nieuws, de pizza komt er binnen nu en een half uur aan. Kak. Dan redden we het niet meer. Bestel maar af zeg ik teleurgesteld, maar de grootste teleurstelling ligt niet bij mij maar bij Timon! Drama. We stappen naar buiten om naar het stadion te gaan en het kost me moeite om weer een glimlach op dat bekje te krijgen. Joh, we eten daar wel wat opper ik. Joep vangt ons op bij de poort en ik leg het pizzadrama uit. Kom maar mee zegt hij en een broodje Jantje later nemen we plaats op de eretribune. De indrukken deden het pizzadrama even vergeten. Timon was erg onder de indruk van de business lounge. Gelukkig maar. Ik ga het niet over de wedstrijd hebben verder…
Na afloop blijven we nog wat hangen en thuis nog even een shoarma naar binnen gewerkt. Volgende ochtend was het weer vroeg dag en ik had Pim gevraagd dat wij mee mochten rijden, half 8 pik ik jullie op. Potverdikke, snel naar bed!!
Uit tegen Zierikzee of all places, de club had wel een mooie sfeer neergezet, in 2 rijen kwamen de spelers het veld op met de scheids voorop. Net echt! Zelfs de spelers werden omgeroepen! Weinig tegenstand hadden we en met 1-3 stapten we trots het veld af. Terug naar Tilburg.
Recente reacties