Hoogtepunt
Ik zal het uitleggen, de behandeling van de afgelopen maanden is gisteren tot een hoogtepunt gekomen met een pittige operatie. Ons plan om al een dag eerder naar Eindhoven te gaan en een overnachting te boeken bleek de ochtend erop goud. Rond 07.00u stond de A 58 helemaal vast en werd het verkeer omgeleid via Den Bosch. Stel je voor dat we daar in hadden gestaan… Ik een hotelletje geboekt in het klokgebouw, mooie industriële sfeer, goeie muziek, geen luxe! De kamer was sober maar prima voor een nachtje, dat R&B feestje ernaast was minder en tot een uur of 12 werden we wakker gehouden door stampende beats. Half 6 op, Mies maakt zich klaar voor het grote werk. 7 uur melden in het ziekenhuis. We zijn ruim op tijd en kussen mama naar de afdeling. Wachten. Wachten. Wachten…. Timon en ik rijden terug naar het klokgebouw, doen ons tegoed aan een prima ontbijtje en daarna vallen we nog even in slaap op de kamer, uitchecken was pas om 12 dus we hadden nog even. Timon valt in diepe slaap en ik mijmer wat. Even voor 12 pakken we onze spullen en rijden naar het centrum. Schoenen kopen, rondwandelen, sneeuwbuien ontwijken, hapje eten, vervelen, wachten, even bij de mediamarkt naar binnen, nieuwe oortjes voor Timon en dan: klokslag 3uur, telefoon, 040, dokter Bekkers , nou het is goed gegaan allemaal, we hebben gedaan wat we van plan waren, tijdelijk stoma, kom maar over een anderhalf uur deze kant op. Zo. Ik schiet ff vol, herpak me snel, roep Timon en springen in de auto. Mama zien dat willen we!
In het ziekenhuis, speciale nummer gebeld, opgevangen door een verpleger, hoe oud is uw zoon? Ik zeg bijna 12. Tja, ik weet niet of het verstandig is dat hij meegaat, gezien de toestand en hoe uw vrouw eruit ziet nu. Ik ga mee, zegt Timon stellig, nou ok dan maar.
Dieptepunt
Wij naar kamer 18, daar ligt ze dan, weinig kleur, dikke ogen die pijn uitstralen en af en toe gaan de ogen een klein beetje open en lijkt het of ze door heeft dat we er zijn. We praten wat tegen haar maar zonder reactie. Pijn, au, dorst stamelt ze. We kunnen haar niet helpen helaas, ik vraag de verpleging om wat water en vraag of ze iets kunnen doen aan de pijn. We zijn momenteel bezig met de pijnbestrijding, en ik geef haar zo wat te drinken, het teveel want dat kan ze nog niet aan. Klein slokje dan maar. Ik zie Mies knikken dat ze meer wil maar de verpleegster is streng. Straks nog een beetje… we besluiten in overleg maar even de situatie te laten wat die is en strompelen richting restaurant. We komen later nog wel even terug. Uurtje later weer die kant op, het gaat ietsie beter en is aanspreekbaar. Ze is stoned, probeert een zin te maken, doet een poging tot lachen, roept nog wat au en we besluiten na een tijdje om naar huis te gaan zodat de verpleging haar gang kan gaan en zorgen dat ze snel aansterkt.
Onderweg eten we wat bij de Valk, Paul wil nog even langskomen, ik stem gretig in, wel even fijn om familie om je heen te hebben. Bovendien rolt oranje vanavond Gibraltar op met een nulletje of 8… Het werden er met moeite 3. Beetje bijgekletst, klein biertje erbij. Ik pik jullie morgenvroeg op om naar Eindhoven te gaan ok? Ja fijn!!! Om 8 schieten we beide wakker, het alarm op de horloge van Timon gaat niet af en om half 9 rijdt de tesla voor. Snel douchen omkleden koffie pakken. File richting Eindhoven, geen verbazing. Rond half 10 komen we aan en snellen richting IC. We knikken naar de gastvrouwen, we weten de weg wel hoor!
Het gaat stukken beter gelukkig, de nacht is een drama geweest, uurtje slapen, pijn, uurtje slapen, pijn. Dat ritme dus. Maar we zien aan haar blik dat het de goede kant opgaat. Er komen 2 jonge dames langs met beide een uitdraai van de operatie en status van Mies. Onze vragen werden beantwoord met, oh, dat moeten we even navragen. Zinloze missie. Even later een jonge gast die zich voorstel als specialist in pijnbestrijding. Voegt ook niet veel toe eigenlijk, er wordt een pompje aangebracht waarbij Mies zelf de toediening kan regelen. Dat is fijn. We besluiten weer naar het restaurant te gaan om een hapje te eten. En daar ben ik nu dit verhaal aan het schrijven. Later meer want we gaan zo nog een keertje kijken en bellen dan ome Paul op om ons weer op te halen en veilig in Tilburg af te zetten. En dan kijken we wel weer wat we doen, of vanavond nog even op en neer en anders morgenvroeg.
Recente reacties